Santa Teresa
Door: Anouchka Bonnes
Blijf op de hoogte en volg Anouchka
24 Augustus 2014 | Costa Rica, San José
Hola allemaal,
Daar ben ik weer na een paar dagen offline, had geen tijd om rustig mijn avonturen te delen hahaha. Montezuma heb je na een paar dagen wel gezien. Relaxen is heel fijn, maar na 3 dagen ben ik zo uitgerust dat ik 's nachts niet meer kan slapen :-) Een paar dagen geleden ben ik aangekomen in het kustplaatsje Santa Teresa. Een cool surfdorpje :-) Ik had nog geen hostel geboekt dus maar had vooraf via Tripadvisor wel wat voorwerk gedaan. Ik ben beland bij Casa Zen en dat is met stip het beste hostel tot nu toe. Na kennisgemaakt te hebben met mijn toen nog enige kamergenootje uit Canada ontmoette ik Brigitte uit België. Wat een verademing om na al die weken weer een keer Nederlands te praten :-) Het klikt erg goed en sinds aankomst ondernemen we samen allerlei leuke dingen hier. Er zit ook een groep Amerikanen hier en de avond van aankomst hebben we gezellig met z'n allen een drankje gedronken. De volgende dag ben ik met 2 Italiaanse hostelgenoten naar het strand gegaan om te kijken naar hun surfcapriolen. De golven zijn hier hoog, heel hoog. Santa Teresa behoort tot een van de beste surfplekken ter wereld vanwege de hoge golven. En je zou hier de beste zonsondergangen van het land kunnen aanschouwen. En dat is helemaal waar! Gisteren hebben Brigitte en ik paardgereden over het strand tijdens de zonsondergang......en wat is dat ongelooflijk prachtig. We stonden eerst op een klif waar we uitkeken op de oceaan en vervolgens zijn we in galoppe door de branding over het strand gedenderd. En alle lessen die ik ooit in NL heb gehad kan je over boord gooien: geen teugels maar een touw, voeten niet in de stijgbeugels bij voorkeur. We voelden ons heel even een echte cowboy hahaha. Gelukkig konden we allebei paardrijden, dus het was een heel mooie en vooral bijzondere ervaring. De vrijheid als je in galoppe doof de branding stuift is zo fijn. De wetenschap dat het eerstvolgende land aan de overkant van de oceaan Indonesië (schat ik zo in) is geeft je werkelijk het gevoel dat je aan het einde van de wereld bent. Op die momenten zou ik willen dat deze momenten nooit meer voorbij gaan.....
Gisteravond zijn we beland in een beachbar waar we met de Amerikanen een drankje hebben gedronken. Ik was inmiddels zo moe dat ik vrijwel direct in slaap viel en tot 09:00 heerlijk heb geslapen. Lekker op mijn gemakje ontbeten toen Brigitte voorstelde om een fiets te huren. Leuk :-) We zijn op een oude retro fiets de straat uitgefietst en we kwamen terecht bij een prive bounty strand waar we vrijwel de enigen waren. We hebben in de branding heerlijk een paar uurtjes gezwommen. Ik kan het niet echt beschrijven maar met z'n tweetjes op een prachtig Bounty strandje aan de andere kant van de wereld is echt fantastisch. Onderweg kwamen we op een andere verlaten strandje een Amerikaanse jongen tegen die alleen de omgeving aan het verkennen was. Je hebt spontaan zulke leuke gesprekken en je komt zoveel reizigers tegen die alleen reizen. Ik kan het iedereen aanraden omdat je dan veel sneller in contact komt met nieuwe mensen. Soms een beetje gek, erg vriendelijk, hippie, knap. Alle soorten en maten kom je tegen tijdens zo'n reis. Vanavond treffen we elkaar als het goed is in de bar, dus dat beloofd wederom weer een leuke avond te worden :-)
De Amerikanen zijn vanmorgen om 05:00 uur opgestaan om op tonijn te vissen :-) En die hebben de jongens gevangen! Vanavond gaan we de verse vis bereiden in de bar aan het strand.
Ik vind het zo spijtig dat ik maandag alweer terugvlieg. Natuurlijk mis ik iedereen maar ik kijk terug op fantastische weken. Ik heb zoveel beleefd in een relatief korte tijd, heb zoveel bijzondere mensen ontmoet, elke dag was een bijzondere ervaring. Het klimaat, de salsa, reggae, het eten, de mensen. Ik wil nog heel veel meer van de wereld zien, maar ik keer zeker terug naar dit prachtige stukje aarde. De manier waarop de Tico's leven, het bewustzijn dat dit stukje aarde behouden moet blijven in haar mooiste vorm verdient echt respect. Door de vele nationale parken vind je hier bijna geen hoogbouw, megahotels enz. Ik vind dat heel goed en hoop oprecht dat dit zo blijft. Op sommige plekken wordt slechts een beperkt aantal toeristen per dag toegelaten. Dat vind ik heel goed.
Helaas ken ik de foto's niet uploaden, maar deze zal ik zeker met jullie delen. Ik heb een aantal heel fraaie kiekjes :-)
Bye allemaal! Ik ga zo lekker eten en daarna een heel lange salsa avond tegemoet ;-)
Pura Vida!
Daar ben ik weer na een paar dagen offline, had geen tijd om rustig mijn avonturen te delen hahaha. Montezuma heb je na een paar dagen wel gezien. Relaxen is heel fijn, maar na 3 dagen ben ik zo uitgerust dat ik 's nachts niet meer kan slapen :-) Een paar dagen geleden ben ik aangekomen in het kustplaatsje Santa Teresa. Een cool surfdorpje :-) Ik had nog geen hostel geboekt dus maar had vooraf via Tripadvisor wel wat voorwerk gedaan. Ik ben beland bij Casa Zen en dat is met stip het beste hostel tot nu toe. Na kennisgemaakt te hebben met mijn toen nog enige kamergenootje uit Canada ontmoette ik Brigitte uit België. Wat een verademing om na al die weken weer een keer Nederlands te praten :-) Het klikt erg goed en sinds aankomst ondernemen we samen allerlei leuke dingen hier. Er zit ook een groep Amerikanen hier en de avond van aankomst hebben we gezellig met z'n allen een drankje gedronken. De volgende dag ben ik met 2 Italiaanse hostelgenoten naar het strand gegaan om te kijken naar hun surfcapriolen. De golven zijn hier hoog, heel hoog. Santa Teresa behoort tot een van de beste surfplekken ter wereld vanwege de hoge golven. En je zou hier de beste zonsondergangen van het land kunnen aanschouwen. En dat is helemaal waar! Gisteren hebben Brigitte en ik paardgereden over het strand tijdens de zonsondergang......en wat is dat ongelooflijk prachtig. We stonden eerst op een klif waar we uitkeken op de oceaan en vervolgens zijn we in galoppe door de branding over het strand gedenderd. En alle lessen die ik ooit in NL heb gehad kan je over boord gooien: geen teugels maar een touw, voeten niet in de stijgbeugels bij voorkeur. We voelden ons heel even een echte cowboy hahaha. Gelukkig konden we allebei paardrijden, dus het was een heel mooie en vooral bijzondere ervaring. De vrijheid als je in galoppe doof de branding stuift is zo fijn. De wetenschap dat het eerstvolgende land aan de overkant van de oceaan Indonesië (schat ik zo in) is geeft je werkelijk het gevoel dat je aan het einde van de wereld bent. Op die momenten zou ik willen dat deze momenten nooit meer voorbij gaan.....
Gisteravond zijn we beland in een beachbar waar we met de Amerikanen een drankje hebben gedronken. Ik was inmiddels zo moe dat ik vrijwel direct in slaap viel en tot 09:00 heerlijk heb geslapen. Lekker op mijn gemakje ontbeten toen Brigitte voorstelde om een fiets te huren. Leuk :-) We zijn op een oude retro fiets de straat uitgefietst en we kwamen terecht bij een prive bounty strand waar we vrijwel de enigen waren. We hebben in de branding heerlijk een paar uurtjes gezwommen. Ik kan het niet echt beschrijven maar met z'n tweetjes op een prachtig Bounty strandje aan de andere kant van de wereld is echt fantastisch. Onderweg kwamen we op een andere verlaten strandje een Amerikaanse jongen tegen die alleen de omgeving aan het verkennen was. Je hebt spontaan zulke leuke gesprekken en je komt zoveel reizigers tegen die alleen reizen. Ik kan het iedereen aanraden omdat je dan veel sneller in contact komt met nieuwe mensen. Soms een beetje gek, erg vriendelijk, hippie, knap. Alle soorten en maten kom je tegen tijdens zo'n reis. Vanavond treffen we elkaar als het goed is in de bar, dus dat beloofd wederom weer een leuke avond te worden :-)
De Amerikanen zijn vanmorgen om 05:00 uur opgestaan om op tonijn te vissen :-) En die hebben de jongens gevangen! Vanavond gaan we de verse vis bereiden in de bar aan het strand.
Ik vind het zo spijtig dat ik maandag alweer terugvlieg. Natuurlijk mis ik iedereen maar ik kijk terug op fantastische weken. Ik heb zoveel beleefd in een relatief korte tijd, heb zoveel bijzondere mensen ontmoet, elke dag was een bijzondere ervaring. Het klimaat, de salsa, reggae, het eten, de mensen. Ik wil nog heel veel meer van de wereld zien, maar ik keer zeker terug naar dit prachtige stukje aarde. De manier waarop de Tico's leven, het bewustzijn dat dit stukje aarde behouden moet blijven in haar mooiste vorm verdient echt respect. Door de vele nationale parken vind je hier bijna geen hoogbouw, megahotels enz. Ik vind dat heel goed en hoop oprecht dat dit zo blijft. Op sommige plekken wordt slechts een beperkt aantal toeristen per dag toegelaten. Dat vind ik heel goed.
Helaas ken ik de foto's niet uploaden, maar deze zal ik zeker met jullie delen. Ik heb een aantal heel fraaie kiekjes :-)
Bye allemaal! Ik ga zo lekker eten en daarna een heel lange salsa avond tegemoet ;-)
Pura Vida!
-
24 Augustus 2014 - 09:47
Mams:
Allo!
Wat een mooie belevenissen!
En toch ook wel héél erg fijn dat je weer thuiskomt hoor ;-)
Er was enige verwarring welke dag dat precies was maar we zijn er dinsdag!
Ben ook erg benieuwd naar je foto's, jammer dat het niet lukt om er meer te plaatsen.
Denk dat het leuk is om dat vanaf hier alsnog te proberen om het plaatje voor anderen compleet te maken.
We kijken erg uit naar dinsdag!
Dikke knuf van ons (Pip is nog aan de Boslaan;-) en pas goed op jezelf.
Liefs,
Mams -
24 Augustus 2014 - 12:57
Annie:
Hallo Anousch
Wat een mooie verhalen en fijn dat je zoveel beleefd heb .
een beetje laat maar was het ook een beetje vergeten .
Liefs van ons en een goede reis terug
Joop en Annie
-
24 Augustus 2014 - 21:40
Yvonne:
Ola Anouchka,
Wauw! Wat een reisverslag! Wat heb jij veel indrukken opgedaan en meegemaakt..... Ik heb vandaag je verslagen kunnen lezen. Wens je een goede terugreis en spreek je deze week weer op kantoor :-)
Adios
Kind regards Yvonne -
26 Augustus 2014 - 07:41
Mams:
Allo!
Je laatste berichtje.... Een walvis!! ;-))
Straks naar Schiphol om je op te halen.... blij! ;-)
Goede vlucht en veilige landing.
Dikke knuf van ons,
Mams -
26 Augustus 2014 - 08:03
Mams:
Lieve allemaal,
Wat leven we toch in een fantastische tijd!
Dat we dmv van dit blog op de hoogte blijven van alle belevenissen van iemand die aan de andere kant van de wereld zit, dat is toch geweldig!!!
Alsof je er zelf een beetje bij bent, echt súper!
We bellen, mailen, sms-en en... Appen.... hoe leuk is dát!
Alles delen met elkaar, écht leuk!!
Toch merk ik dat er daardoor leuke reacties ontbreken op deze site van en voor vele volgers.
Iets om over na te denken misschien...
Mvg,
Netty (mams)
-
26 Augustus 2014 - 16:20
Mams:
........ weer veilig terug in Staphorst ;-)
En net als toen je terugkwam uit Nepal zal ik pannenkoeken bakken.
Straks lekker eten en na meer dan 24 uur wakker zijn, lekker slapen.
Blij dat je weer veilig en gezond thuis bent ;-)
Liefs,
Pa en Ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
