Vandaag
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anouchka
02 Augustus 2010 | Nepal, Pokhara
Hello!
Vandaag eindelijk weer fit en gezond. Ben gisteren op aanraden van de medewerkers toch maar naar de apotheek gegaan en dat heeft goed geholpen kennelijk. De medewerkster zag dat ik ook last van mijn huid had en gaf me een rozekleurig zalfje mee, calomine lotion (?) om het te kalmeren. En ongelooflijk maar waar: alles is verdwenen. Volgens de Engelse vrijwilligster is het een oud middel, maar ik geloof niet dat ik het ken. Ben natuurlijk erg blij dat het hiermee weer rustig is.
Vanochtend zakjes snoep voor de weesjes gekocht en voor Sita (de dame die alles regelt, maar geen woord Engels spreekt) een Nepali-Engels boekje gekocht. Toen ik vanmiddag aankwam heb ik het aan haar gegeven en ze was er ontzettend blij mee. Ze vroeg me (met handen en voeten weliswaar) om te gaan zitten en samen met haar de Engelse woorden te oefenen. Al snel kwamen er kids bij zitten om te kijken wat er gebeurde. Handig, want zij fungeren als een soort tolk tussen Sita en mij, dus dan kunnen we toch met elkaar praten. 't is echt een schatje. We hebben samen het lokale gerecht, dalbhat, klaargemaakt en dat gebeurd heel secuur. Als ik een tomaat op haar manier niet goed in stukjes verdeel pakt ze het mes en doet ze het voor. Alles heeft ook een vaste plek en als je ook maar een kopje ergens anders neerzet, roepen ze no no, here. Helemaal geen probleem, het is leuk te zien dat ze het zo strak geregeld heeft. Het koken gebeurd op een stenen fornuis met hout. Voordat ze de potten op het vuur zet, smeert ze deze in met een soort klei om ze te beschermen tegen het vuur. De kinderen hakken hout en sprokkelen dit bij elkaar. Na afloop maakt ze alles ' tiptop' schoon. Water ziet men hier vooral als reinigend, zeep wordt hier wel wel gebruikt, maar niet zoals in NL. Hoewel de omgeving echt ontzettend vuil is, zijn de mensen erg schoon. Ze wassen zich voordurend. In NL stinkt het 's zomers in een overvolle bus naar zweet, hier heb ik dat nog niet een x geroken. Alles gaat trouwens mee op transport in de bus: kippen en geiten :>) Dus het kan maar zo zijn als je een ticket boekt dat je buurman een geit is. Hoe dan ook, het is een fijn land met fijne mensen. Iedereen lacht over het algemeen en lijkt gelukkig te zijn met wat ze hebben. Ik heb het idee dat Pokhara over het algemeen welvarender is dan Kathmandu. Daar zie je toch schrijnende armoede, sloppenwijken. We hebben de 1e week de crematieplaatsen aan de rivier bezocht: hier worden de inwoners gecremeerd op een pilaar. Kan de sfeer daar eigenlijk niet echt beschrijven, het is hier de gewoonte. Na afloop worden de lichamen, nadat ze helemaal verbrand zijn, in de rivier gegooid. Natuurlijk niet iets om vrolijk van te worden, maar gelet op enorme aantal inwoners, is dit een waardige manier. Wat ik wel erg vreemd vond, was dat er lokale jongetjes aan de overkant van de rivier waar de lichamen in werden gegooid, aan het zwemmen waren. Bij navraag bleken dit de kinderen te zijn van de laagste rang. Niemand keek hier van op of stuurde hen weg. Zo kom je hier veel gewoontes tegen die in mijn ogen bizar zijn, maar wel mooi omdat het hun manier is. Men lijkt er tevreden mee. Iemand vertelde me dat Pokhara daarentegen de stad van de wijntjes is, en dat is helemaal waar. Welvarend omdat er veel toeristen zijn waar eigenlijk het hele land zijn inkomsten uit haalt. Je ziet hier al wat westerse invloeden en bv veel restaurants met Engels of Amerikaans ontbijt. Een erg leuk plaatsje aan de voet van bergen aan een mooi meer. Echt heel erg mooi. Ik ga mijn dagelijkse blikje tonic weer halen en terug naar de basis :>) Namaste en tot horens.
Vandaag eindelijk weer fit en gezond. Ben gisteren op aanraden van de medewerkers toch maar naar de apotheek gegaan en dat heeft goed geholpen kennelijk. De medewerkster zag dat ik ook last van mijn huid had en gaf me een rozekleurig zalfje mee, calomine lotion (?) om het te kalmeren. En ongelooflijk maar waar: alles is verdwenen. Volgens de Engelse vrijwilligster is het een oud middel, maar ik geloof niet dat ik het ken. Ben natuurlijk erg blij dat het hiermee weer rustig is.
Vanochtend zakjes snoep voor de weesjes gekocht en voor Sita (de dame die alles regelt, maar geen woord Engels spreekt) een Nepali-Engels boekje gekocht. Toen ik vanmiddag aankwam heb ik het aan haar gegeven en ze was er ontzettend blij mee. Ze vroeg me (met handen en voeten weliswaar) om te gaan zitten en samen met haar de Engelse woorden te oefenen. Al snel kwamen er kids bij zitten om te kijken wat er gebeurde. Handig, want zij fungeren als een soort tolk tussen Sita en mij, dus dan kunnen we toch met elkaar praten. 't is echt een schatje. We hebben samen het lokale gerecht, dalbhat, klaargemaakt en dat gebeurd heel secuur. Als ik een tomaat op haar manier niet goed in stukjes verdeel pakt ze het mes en doet ze het voor. Alles heeft ook een vaste plek en als je ook maar een kopje ergens anders neerzet, roepen ze no no, here. Helemaal geen probleem, het is leuk te zien dat ze het zo strak geregeld heeft. Het koken gebeurd op een stenen fornuis met hout. Voordat ze de potten op het vuur zet, smeert ze deze in met een soort klei om ze te beschermen tegen het vuur. De kinderen hakken hout en sprokkelen dit bij elkaar. Na afloop maakt ze alles ' tiptop' schoon. Water ziet men hier vooral als reinigend, zeep wordt hier wel wel gebruikt, maar niet zoals in NL. Hoewel de omgeving echt ontzettend vuil is, zijn de mensen erg schoon. Ze wassen zich voordurend. In NL stinkt het 's zomers in een overvolle bus naar zweet, hier heb ik dat nog niet een x geroken. Alles gaat trouwens mee op transport in de bus: kippen en geiten :>) Dus het kan maar zo zijn als je een ticket boekt dat je buurman een geit is. Hoe dan ook, het is een fijn land met fijne mensen. Iedereen lacht over het algemeen en lijkt gelukkig te zijn met wat ze hebben. Ik heb het idee dat Pokhara over het algemeen welvarender is dan Kathmandu. Daar zie je toch schrijnende armoede, sloppenwijken. We hebben de 1e week de crematieplaatsen aan de rivier bezocht: hier worden de inwoners gecremeerd op een pilaar. Kan de sfeer daar eigenlijk niet echt beschrijven, het is hier de gewoonte. Na afloop worden de lichamen, nadat ze helemaal verbrand zijn, in de rivier gegooid. Natuurlijk niet iets om vrolijk van te worden, maar gelet op enorme aantal inwoners, is dit een waardige manier. Wat ik wel erg vreemd vond, was dat er lokale jongetjes aan de overkant van de rivier waar de lichamen in werden gegooid, aan het zwemmen waren. Bij navraag bleken dit de kinderen te zijn van de laagste rang. Niemand keek hier van op of stuurde hen weg. Zo kom je hier veel gewoontes tegen die in mijn ogen bizar zijn, maar wel mooi omdat het hun manier is. Men lijkt er tevreden mee. Iemand vertelde me dat Pokhara daarentegen de stad van de wijntjes is, en dat is helemaal waar. Welvarend omdat er veel toeristen zijn waar eigenlijk het hele land zijn inkomsten uit haalt. Je ziet hier al wat westerse invloeden en bv veel restaurants met Engels of Amerikaans ontbijt. Een erg leuk plaatsje aan de voet van bergen aan een mooi meer. Echt heel erg mooi. Ik ga mijn dagelijkse blikje tonic weer halen en terug naar de basis :>) Namaste en tot horens.
-
02 Augustus 2010 - 16:26
Mams:
Wat een verhaal, érg leuk om te lezen!
Kan je van dat "roze" prutje niet een voorraadje meenemen? Toch maar x vragen aan dr. Navadeh of hij het ook kent;-)
Leuk ook dat je met een kleinigheidje weer mensen heel blij hebt gemaakt, ècht weer wat voor jou, "typisch Anouchka" zou je zussie zeggen;-) Denk dat afscheid nemen daar best nog wel beetje lastig wordt maar wie weet zie je ze ooit nog x weer!
Ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal!
Liefs, héééle dikke knuf,
Mams
-
02 Augustus 2010 - 18:30
Ukkie.:
Anoesie,
Leuk om al ervaringen te lezen en je foto"s te bewonderen. Het lijkt mij echt een bijzondere ervaring wat je nu mee maakt. Ik vindt het ook heel stoer dat je alleen die kant op bent gegaan. Ben erg benieuwd naar al je verhalen als je terug komt, voorlopig lees ik al je ervaring op je site. veel plezier nog en tot gauw.
Grs Ukkie. -
03 Augustus 2010 - 08:02
Houria :
Wat fijn om te horen dat het goed gaat!Zo zie je maar weer een simpel onbekend cremetje doet wonderen..
Heb weer genoten van je verhaal, lijkt me heel bijzonder om de levenwijze en gewoontes zo mee te maken..
Liefs, Houria
-
03 Augustus 2010 - 08:28
Mams:
Het is ook érg rustig vanaf huize Pieter en Fiona..??
Ben even wezen snuffelen op internet over het roze zalfje, is hier wel te krijgen denk ik, zónder recept. Toch fijn dat er nog iets helpt zónder bijwerkingen;-)
Het zonnetje schijnt weer hier dus maar even van genieten.
Ik hoop dat je weer een leuke dag hebt vandaag!
Liefs en dikke knuffel,
Mams
-
04 Augustus 2010 - 13:37
Christine:
Hoi Anouchka,
Wat vervelend, dat je zo ziek geweest bent. Ik hoop dat je nu toch nog een beetje kan genieten. Ik vind het leuk om al je verhaaltjes te lezen. Ik had dit nog nooit eerder gedaaan. :)
Nog veel plezier de laatste dagen daar en een goede reis vrijdag.
Groetjes Christine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
